پوشش ضد حریق پایه سیمانی

فصل اول مقدمه‌ ای بر مقاوم‌سازی سازه‌ها در برابر حریق

ضرورت مهندسی ایمنی در برابر آتش

حوادث آتش‌سوزی، به ویژه در سازه‌های بلندمرتبه و پرتردد، همواره به عنوان یکی از مخرب‌ترین تهدیدات شناخته شده‌اند. با افزایش پیچیدگی سازه‌ها و تجهیزات داخلی، نظیر تأسیسات برقی و مکانیکی، و همچنین استفاده از مصالح سوختنی، احتمال وقوع و گسترش حریق نیز به طرز چشمگیری افزایش یافته است. به همین دلیل، حفاظت ساختمان‌ها در برابر آتش، امری اجتناب‌ناپذیر و حیاتی محسوب می‌شود. هدف اصلی از مقاوم‌سازی در برابر حریق، نه تنها پیشگیری از گسترش آتش، بلکه فراهم کردن زمان کافی برای خروج ایمن افراد و کاهش خسارات وارده به سازه است.

برای دستیابی به این هدف، قوانین و ضوابط سخت‌گیرانه‌ای تدوین شده است. در ایران، "مبحث سوم مقررات ملی ساختمان" به عنوان سند بالادستی، الزامات مربوط به حفاظت ساختمان‌ها در برابر حریق را مشخص می‌کند. این مبحث، تأمین تمهیدات پیشگیرانه، فراهم‌سازی شبکه‌های اعلام و اطفاء حریق، و پیش‌بینی راه‌های خروج ایمن را از اصول اساسی می‌داند. علاوه بر آن، استانداردهای بین‌المللی نظیر ASTM (به‌ویژه E605, E736, E84, E859, E937) و NFPA (نظیر NFPA 502) نیز به عنوان مراجع فنی معتبر برای ارزیابی و تأیید عملکرد مواد ضد حریق به کار می‌روند. این مجموعه از قوانین و استانداردها، فرآیند انتخاب و اجرای پوشش‌های ضد حریق را از یک تصمیم فنی ساده به یک تعهد حقوقی و حرفه‌ای تبدیل کرده است، چرا که عدم انطباق با این ضوابط می‌تواند عواقب حقوقی و فنی جبران‌ناپذیری را به دنبال داشته باشد.

 

 

طبقه‌ بندی پوشش‌های ضد حریق

پوشش‌های ضد حریق به طور کلی به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند که هر یک مکانیسم عملکرد و کاربرد خاص خود را دارند:

 

پوشش‌های معدنی پاششی

این دسته شامل پوشش‌های پایه سیمانی و پایه گچی است. این مواد به صورت ملات بر روی سازه پاشیده می‌شوند و با ایجاد یک لایه ضخیم، به عنوان یک عایق حرارتی مؤثر عمل می‌کنند. مکانیسم اصلی آن‌ها بر پایه جذب و تأخیر در انتقال گرما است که به آن "افزایش اینرسی حرارتی" گفته می‌شود. پوشش‌های پایه سیمانی در مقایسه با پوشش‌های پایه گچی، مقاومت مکانیکی و دوام بیشتری در شرایط مرطوب دارند. 

 

پوشش‌های متورم شونده (اینتومسنت):

این پوشش‌ها که اغلب به صورت رنگ‌های نازک پلیمری (ضخامت حدود 2 تا 4 میلی‌متر) اجرا می‌شوند، در دمای بالا (حدود 200 درجه سانتی‌گراد) متورم شده و یک لایه کربنی ضخیم و متخلخل تشکیل می‌دهند. این لایه متخلخل به عنوان یک عایق حرارتی عمل کرده و مانع از رسیدن حرارت به سازه می‌شود. این نوع پوشش‌ها به دلیل ضخامت کم و ظاهر دکوراتیو، در مواردی که محدودیت فضا یا ملاحظات زیبایی‌شناختی اهمیت دارد، انتخاب مناسبی هستند، مانند سینی‌های کابل که امکان اجرای ضخامت بالا وجود ندارد.

 

بوردهای ضد حریق

این محصولات به صورت پنل‌های پیش‌ساخته تولید می‌شوند و به صورت مکانیکی بر روی سازه نصب می‌گردند.

 

انتخاب نوع پوشش به عوامل متعددی نظیر نوع سازه، الزامات قانونی، شرایط محیطی و بودجه پروژه بستگی دارد. به عنوان مثال، در حالی که پوشش‌های پایه سیمانی به دلیل قیمت مناسب‌تر و مقاومت مکانیکی بالا گزینه‌ای اقتصادی هستند، رنگ‌های اینتومسنت با وجود قیمت بالاتر، وزن کمتری به سازه تحمیل کرده و ظاهر زیبایی‌تری ایجاد می‌کنند. بنابراین، یک مهندس باید با بررسی دقیق ویژگی‌های هر نوع پوشش، بهترین راهکار را برای پروژه خود انتخاب کند.

 

 

فصل دوم : ماهیت، ترکیبات و عملکرد پوشش پایه سیمانی

 

تعریف و ترکیبات

پوشش ضد حریق پایه سیمانی، یک ملات خاص است که برای حفاظت از سازه‌های فولادی و بتنی در برابر اثرات مخرب آتش‌سوزی طراحی شده است. این پوشش با ایجاد یک لایه محافظتی، از رسیدن حرارت مستقیم به سطح سازه جلوگیری کرده و مقاومت آن را در برابر دمای بالا افزایش می‌دهد. دلیل نام‌گذاری آن به "پایه سیمانی"، نقش کلیدی سیمان به عنوان یک چسباننده در ترکیب آن است.

ترکیبات اصلی این ملات شامل سیمان، ورمیکولیت، پرلیت، پوکه‌های معدنی، الیاف شیشه، و افزودنی‌های شیمیایی مخصوص است. ورمیکولیت و پرلیت در این فرمولاسیون، به عنوان "قهرمانان خاموش" شناخته می‌شوند. این مواد معدنی سبک و متخلخل، با ساختار لایه‌ای خود، در مواجهه با حرارت بالا شکفته شده و منبسط می‌شوند، و وزن مخصوص آن‌ها به شدت کاهش می‌یابد. این ساختار متخلخل به آن‌ها خاصیت عایق‌سازی حرارتی فوق‌العاده‌ای می‌دهد که از نفوذ سریع گرما به هسته فولادی جلوگیری می‌کند. علاوه بر این، استفاده از مواد سبک‌دانه در این پوشش‌ها، بار تحمیلی به سازه را در مقایسه با روش‌های سنتی مانند بتن‌ریزی سنگین کاهش می‌دهد. 

 

مکانیسم عملکرد در برابر حریق

مکانیسم عملکرد پوشش ضد حریق پایه سیمانی بر پایه جذب و عایق‌سازی حرارت است. این پوشش به عنوان یک "هیت‌سینک" (Heat Sink) عمل می‌کند و با ایجاد یک لایه ضخیم، از انتقال سریع گرما به داخل سازه جلوگیری می‌نماید. در نتیجه، این پوشش اینرسی حرارتی سازه را افزایش داده و زمان لازم برای رسیدن دمای فولاد به نقطه بحرانی را به تأخیر می‌اندازد. دمای بحرانی برای فولاد معمولاً بین 550 تا 650 درجه سانتی‌گراد است، نقطه‌ای که در آن مقاومت مکانیکی فولاد به شدت کاهش یافته و سازه در معرض خطر فروریختن قرار می‌گیرد.

به جای اطفاء حریق، وظیفه این پوشش "خرید زمان" است. با تأخیر در گرم شدن سازه، فرصت کافی برای تخلیه ایمن ساکنین و ورود نیروهای آتش‌نشانی فراهم می‌شود. این پوشش‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که بسته به ضخامت اجرا، می‌توانند بین نیم تا چهار ساعت در برابر حریق مقاومت کنند. یکی دیگر از مزایای مهم این پوشش‌ها، عدم تولید دود و گازهای سمی در هنگام آتش‌سوزی است، که خطر خفگی را به طور چشمگیری کاهش می‌دهد.

 

مزایای فنی و اقتصادی

پوشش‌های ضد حریق پایه سیمانی مجموعه‌ای از مزایای فنی و اقتصادی را ارائه می‌دهند که آن‌ها را به یک گزینه مطلوب در پروژه‌های مختلف تبدیل کرده است:

• مقاومت مکانیکی و سایشی بالا: این پوشش‌ها پس از خشک شدن، یک لایه سخت و مستحکم ایجاد می‌کنند که در برابر ضربه و سایش مقاومت بسیار بالایی دارد.   
• دوام در برابر رطوبت: پوشش‌های پایه سیمانی نسبت به انواع گچی، دوام بیشتری در شرایط محیطی با رطوبت بالا از خود نشان می‌دهند. این ویژگی آن‌ها را برای استفاده در محیط‌های خارجی و پروژه‌هایی که در معرض رطوبت هستند، مناسب می‌سازد.   
• چسبندگی فوق‌العاده: این مواد به دلیل وجود سیمان، چسبندگی بسیار خوبی به سطوح فولادی دارند و در بسیاری از موارد نیاز به استفاده از توری‌بندی و پرایمر را از بین می‌برند. این ویژگی نه تنها فرآیند اجرا را ساده‌تر می‌کند، بلکه هزینه‌های کلی پروژه را نیز کاهش می‌دهد.   
• وزن سبک و سهولت اجرا: با وجود ضخامت بالاتر نسبت به رنگ‌های اینتومسنت، این پوشش‌ها از سنگدانه‌های سبک مانند ورمیکولیت و پرلیت استفاده می‌کنند که بار اضافی کمی به سازه تحمیل می‌کنند. اجرای آن‌ها نیز به راحتی و با استفاده از دستگاه‌های پاشش ملات (شاتکریت) انجام می‌شود.   
• مقرون به صرفه: به طور کلی، پوشش‌های ضد حریق پایه سیمانی نسبت به انواع دیگر، قیمت مناسب‌تری دارند که آن‌ها را به یک انتخاب اقتصادی تبدیل می‌کند. 

 

برای درک بهتر تفاوت‌های این پوشش با سایر انواع، جدول زیر خلاصه‌ای از مقایسه آن‌ها را ارائه می‌دهد:

 

ویژگی	پوشش ضد حریق پایه سیمانی	رنگ ضد حریق متورم‌شونده
مکانیسم	عایق‌سازی حرارتی (Heat Sink)	متورم شدن و تشکیل لایه کربنی
ضخامت اجرا	چند سانتی‌متر	چند میلی‌متر (۲ تا ۴ میلی‌متر)
مقاومت مکانیکی	بالا	پایین
مقاومت در برابر رطوبت	بالا	متغیر، بستگی به نوع دارد
وزن تحمیلی	سبک	بسیار سبک
قیمت	مقرون به صرفه	نسبتاً گران
کاربرد عمده	سازه‌های فولادی، بتنی، محیط‌های صنعتی	سازه‌هایی با محدودیت ضخامت و ملاحظات دکوراتیو

 

 

کاربردهای پوشش ضد حریق پایه سیمانی

پوشش‌های ضد حریق پایه سیمانی به دلیل خواص مکانیکی و حرارتی مطلوب، در طیف گسترده‌ای از سازه‌ها و صنایع مورد استفاده قرار می‌گیرند. این پوشش‌ها برای محافظت از انواع المان‌های سازه‌ای مانند تیرها، ستون‌ها، و خرپاهای فلزی و بتنی طراحی شده‌اند.   

کاربردهای اصلی این پوشش‌ها در موارد زیر است:

• ساختمان‌های بلندمرتبه و تجاری: در ساختمان‌های تجاری یا تجمعی، بلندمرتبه و هتل‌ها برای افزایش زمان مقاومت سازه و فراهم کردن فرصت تخلیه ایمن.
• مراکز درمانی و آموزشی: در بیمارستان‌ها، مراکز درمانی، و دانشگاه‌ها به دلیل اهمیت حفاظت از جان بیماران و دانشجویان.
• صنایع سنگین: در نیروگاه‌های برق، پالایشگاه‌های نفت و گاز، و کارخانجات صنعتی که خطر حریق در آن‌ها بسیار بالاست.
• مراکز نگهداری و ذخیره‌سازی: در انبارها و سیلوهای نگهداری مواد غذایی و شیمیایی.
• زیرساخت‌های حساس: در ایستگاه‌های پمپ‌بنزین، سکوهای نفتی، و تونل‌ها برای کاهش خطرات ناشی از آتش‌سوزی.

گستردگی این کاربردها نشان‌دهنده تطبیق‌پذیری این پوشش‌ها با شرایط محیطی مختلف است و آن‌ها را به یک راهکار جامع برای افزایش ایمنی در برابر حریق تبدیل می‌کند.

 

فصل سوم : انطباق با الزامات و استانداردهای ملی و بین‌المللی

یکی از مهم‌ترین جنبه‌های انتخاب و اجرای پوشش‌های ضد حریق، رعایت الزامات قانونی و استانداردها است. در ایران، تعیین درجه مقاومت در برابر حریق برای هر ساختمان، مطابق با مبحث سوم مقررات ملی ساختمان صورت می‌گیرد. این ضوابط بر اساس کاربری، تعداد طبقات، ارتفاع و مساحت ساختمان، زمان مقاومت مورد نیاز (یک، دو یا سه ساعت) را مشخص می‌کنند.

مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی نیز نقش کلیدی در این فرآیند ایفا می‌کند. این مرکز پس از انجام آزمون‌های مقاومت در برابر حریق بر روی محصولات، گواهینامه فنی صادر کرده و جداول اختصاصی محاسبه ضخامت را برای هر محصول منتشر می‌سازد. این جداول بر اساس ضریب مقطع (P/A Ratio)، دمای بحرانی، و زمان طراحی، ضخامت پوشش مورد نیاز را تعیین می‌کنند.

در این میان، یک نکته حیاتی وجود دارد: هر شرکت تولیدکننده باید جداول فنی مربوط به محصول خود را ارائه دهد و استفاده از جداول سایر شرکت‌ها مجاز نیست. دلیل این امر، تفاوت در فرمولاسیون و خواص هر محصول است. به عنوان مثال، در حالی که یک محصول ممکن است برای رسیدن به مقاومت سه ساعته به ضخامت معینی نیاز داشته باشد، یک محصول دیگر به دلیل تفاوت در مواد تشکیل‌دهنده، ممکن است به ضخامت متفاوتی برای همان سطح مقاومت احتیاج داشته باشد. این امر بر اهمیت انتخاب محصولات دارای گواهینامه فنی معتبر و همکاری با مجریان و مشاوران دارای صلاحیت تأکید دارد.

 

فصل چهارم : روش اجرای پوشش ضد حریق پایه سیمانی

اجرای صحیح پوشش ضد حریق یک فرآیند تخصصی است که به دقت و رعایت کامل دستورالعمل‌ها نیاز دارد. این فرآیند شامل سه مرحله اصلی است: آماده‌سازی سطح، اختلاط مواد، و پاشش پوشش.

 

آماده‌سازی سطح

این مرحله، که اغلب نادیده گرفته می‌شود، نقشی حیاتی در عملکرد نهایی پوشش دارد. سطح مورد نظر برای پاشش باید کاملاً تمیز، خشک، و عاری از هرگونه آلودگی باشد. مواد مزاحم شامل چربی، روغن، گرد و غبار، ذرات سست، و به ویژه زنگ‌زدگی و خوردگی هستند که می‌توانند چسبندگی پوشش را به شدت کاهش دهند.

برای تمیزکاری، از روش‌های زیر استفاده می‌شود:

• واترجت: برای زدودن گرد و غبار.
• تینر: برای پاکسازی سطوح چرب.
• سندبلاست: برای حذف کامل زنگ‌زدگی و خوردگی.

علاوه بر این، دمای سطح (زیرآیند) پیش از اجرا باید در محدوده مناسبی قرار داشته باشد، معمولاً بین 5+ تا 40+ درجه سانتی‌گراد. اگر دمای سطح بسیار بالا باشد، باید آن را خنک کرد تا به زیر 50 درجه سانتی‌گراد برسد. در صورت وجود خوردگی شدید، توصیه می‌شود پس از سندبلاست، سطح با یک آستری زینک ریچ اپوکسی پوشانده شود. اجرای نامناسب این مرحله می‌تواند منجر به تبله کردن یا ریزش عایق در آینده شود.

 

روش‌های اختلاط

پوشش ضد حریق پایه سیمانی به صورت پودر خشک عرضه می‌شود و باید پیش از اجرا با آب مخلوط گردد. فرآیند اختلاط باید با دقت انجام شود تا ملات یکنواختی به دست آید. به طور کلی، ابتدا آب در میکسر دستگاه پاشش ریخته شده و سپس پودر به آرامی به آن اضافه می‌شود. رعایت نسبت اختلاط توصیه شده توسط تولیدکننده ضروری است (به عنوان مثال، 0.75 یا 3 لیتر آب به ازای 4 کیلوگرم پودر). دمای ماده پیش از اختلاط با آب نباید کمتر از 30 درجه سانتی‌گراد باشد. پس از اختلاط، ملات باید در مدت زمان محدودی (معمولاً حداکثر 40 دقیقه) استفاده شود تا خواص خود را از دست ندهد.  

 

اجرای پوشش

روش غالب برای اجرای این نوع پوشش، پاشش با دستگاه شاتکریت است. پوشش‌دهی به صورت چند دست انجام می‌شود تا ضخامت مورد نیاز به تدریج تأمین شود. ضخامت در دست اول معمولاً تا 2 سانتی‌متر و در دست‌های بعدی می‌تواند به 2.5 سانتی‌متر افزایش یابد. در صورت توقف کار، تمام تجهیزات و شلنگ‌ها باید به طور کامل شسته شوند تا از گیرش ملات جلوگیری شود. کنترل ضخامت تر ماده در حین پاشش به صورت مداوم توسط اپراتور با استفاده از ضخامت‌سنج استاندارد انجام می‌گیرد. همچنین، دانسیته مواد باید به صورت روزانه در محل اندازه‌گیری شود.

 

فصل پنجم : مبانی محاسبه میزان مصرف و ضخامت پوشش

 

محاسبه دقیق میزان مصرف و ضخامت پوشش ضد حریق، یک فرآیند مهندسی است که نقشی اساسی در عملکرد نهایی سیستم ایفا می‌کند. این فرآیند بر مبنای دو مفهوم کلیدی استوار است: زمان مقاومت در برابر حریق و ضریب مقطع (P/A Ratio).

 

تعیین زمان مقاومت در برابر حریق

اولین گام، تعیین حداقل زمان مقاومت سازه در برابر حریق است. این زمان بر اساس ضوابط مبحث سوم مقررات ملی ساختمان و با توجه به معیارهای زیر مشخص می‌شود :   

• کاربری ساختمان: مانند مسکونی، تجاری، درمانی، یا صنعتی.
• تعداد طبقات و ارتفاع.
• مساحت زیربنا.

برای مثال، در ساختمان‌هایی که زمان مقاومت مورد نیاز آن‌ها دو ساعت است، ضخامت پوشش برای تمام المان‌ها باید از جداول 120 دقیقه استخراج شود. اما در ساختمان‌های سه ساعته، ضخامت برای ستون‌ها و تیرهای اصلی از جداول 180 دقیقه و برای تیرهای فرعی از جداول 120 دقیقه به دست می‌آید.

 

تبیین مفهوم ضریب مقطع (P/A Ratio)

ضریب مقطع (P/A Ratio)، که با نماد Ap/V  نیز شناخته می‌شود، نسبت محیط المان سازه (P) به سطح مقطع آن (A) است. این نسبت، معیاری برای سنجش سرعت گرم شدن المان در شرایط آتش‌سوزی است.   

هرچه ضریب مقطع یک المان بزرگ‌تر باشد، به این معنی است که محیط آن نسبت به سطح مقطعش بیشتر است. المان‌هایی با P/A Ratio بالا، مانند تیرهای نازک، سطح تماس بیشتری با آتش دارند و در نتیجه سریع‌تر گرم می‌شوند. بنابراین، برای این المان‌ها به ضخامت بیشتری از پوشش ضد حریق نیاز است تا بتوانند در برابر حریق، زمان مقاومت مورد نظر را تأمین کنند.

 

نحوه محاسبه ضخامت و میزان مصرف

پس از تعیین زمان مقاومت و محاسبه ضریب مقطع برای هر المان، ضخامت پوشش مورد نیاز از جداول فنی اختصاصی محصول استخراج می‌شود. این جداول که توسط تولیدکننده و بر اساس آزمون‌های مورد تأیید مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی تهیه شده‌اند، رابطه میان ضریب مقطع، زمان مقاومت و ضخامت را نشان می‌دهند.

 

جدول نمونه‌ای از محاسبه ضخامت بر اساس ضریب مقطع (فرضی)

ضریب مقطع (mm⁻¹)	ضخامت برای مقاومت 120 دقیقه (mm)	ضخامت برای مقاومت 180 دقیقه (mm)
100	12.0	18.0
150	15.0	22.5
200	18.0	27.0

توجه: این جدول صرفاً یک نمونه فرضی برای تبیین مفهوم است و مقادیر دقیق باید از دیتاشیت رسمی هر محصول استخراج شود.

میزان مصرف محصول نیز بر اساس ضخامت اجرا شده و مساحت سطح محاسبه می‌شود. به عنوان یک معیار کلی، برای پوشش دادن یک متر مربع به ضخامت یک سانتی‌متر، حدود 10 کیلوگرم از ماده مورد نیاز است. البته این مقدار می‌تواند بسته به دانسیته محصول متفاوت باشد.

 

فصل ششم: نگهداری، انبارداری و بازرسی دوره‌ای

رعایت اصول نگهداری و بازرسی، به اندازه انتخاب محصول و اجرای صحیح، برای تضمین عملکرد طولانی‌مدت پوشش ضد حریق حیاتی است.

 

شرایط نگهداری و انبارداری محصول

پودر پوشش ضد حریق باید پیش از استفاده به درستی انبار شود تا خواص خود را حفظ کند. اصول نگهداری شامل موارد زیر است:

• بسته‌بندی: مواد باید در بسته‌بندی اصلی و بازنشده، روی پالت و به دور از رطوبت انبار شوند.
• محیط: انبار باید دارای تهویه کافی، و به دور از رطوبت، یخ‌زدگی، و تابش مستقیم نور خورشید باشد.
• دما: دمای مناسب نگهداری معمولاً بین 5 تا 40 درجه سانتی‌گراد است.
• زمان انقضاء: مواد باید پیش از تاریخ انقضاء مصرف شوند. کیسه‌هایی که پیش از مصرف خیس شده‌اند، قابل استفاده نیستند.

 

ملاحظات پس از اجرا

پس از اجرای پوشش، برای اطمینان از گیرش و خشک شدن صحیح، باید ملاحظاتی رعایت شود:

• تهویه: محیط باید دارای تهویه کافی باشد تا مواد به صورت مطلوب خشک شوند.
• محافظت: پوشش اجرا شده باید در برابر عوامل آسیب‌رسان مانند ریزش آب، باران، رطوبت شدید و یخ‌زدگی تا زمان خشک شدن کامل محافظت گردد.
• نظافت: پس از اجرا، محل باید تمیز شده و کیسه‌های خالی و مواد مازاد از محل خارج شوند.

 

بازرسی و نگهداری دوره‌ای

پوشش‌های ضد حریق نیاز به بازرسی و نگهداری منظم دارند. این بازرسی‌ها شامل موارد زیر است:

• بازدید ماهانه: برای شناسایی عیوب و آسیب‌های احتمالی مانند ترک‌خوردگی، تبله کردن یا جدا شدن از سطح.
• بازدید سالانه: برای انجام تست‌های عملکردی کامل و اطمینان از کارکرد صحیح سیستم.
• ترمیم: نقاط آسیب‌دیده باید با استفاده از محصولات توصیه شده توسط تولیدکننده ترمیم شوند.

عمر مفید طولانی‌مدت برخی محصولات (تا 25 سال)  به معنای بی‌نیازی از نگهداری نیست، بلکه بر ضرورت بازرسی‌های دوره‌ای برای تضمین عملکرد مستمر و موثر در طول زمان تأکید دارد.

 

فصل هفتم : جداول اطلاعات فنی و جمع‌بندی نهایی

 

جدول جامع مشخصات فنی

در ادامه، جدول مشخصات فنی نمونه‌ای از محصولات پوشش ضد حریق پایه سیمانی گردآوری شده است. این مقادیر می‌توانند بسته به تولیدکننده و فرمولاسیون محصول متفاوت باشند، بنابراین برای هر پروژه باید به دیتاشیت فنی محصول مورد نظر مراجعه شود.

 

مشخصات فنی پوشش ضد حریق پایه سیمانی (نمونه‌های مختلف)

 

ویژگی	نمونه محصول 1	نمونه محصول 2	نمونه محصول 3
رنگ	خاکستری مایل به قهوه‌ای	-	خاکستری
وزن مخصوص	750 kg/m³	-	5 تا 5.4 kg/cm³
ساعت مقاومت	3 ساعت	-	1 تا 4 ساعت
مقاومت فشاری	-	-	10.6 MPa
میزان مصرف	-	حدود 10 کیلوگرم/م² به ضخامت 1 سانتی‌متر	5.4 کیلوگرم/م² به ضخامت 1 سانتی‌متر
مقاومت در برابر سایش	بالا	بالا	-
عدم تولید گاز سمی	دارد	دارد	دارد
عاری از آزبست	دارد	دارد	-

 

نتیجه‌گیری نهایی

پوشش ضد حریق پایه سیمانی یک راهکار اثبات شده، کارآمد و مقرون به صرفه برای افزایش ایمنی سازه‌ها در برابر حریق است. ماهیت این پوشش که بر پایه مواد معدنی سبک‌دانه مانند ورمیکولیت و پرلیت است، امکان ایجاد یک لایه عایق حرارتی ضخیم را فراهم می‌کند که مقاومت سازه را به طرز چشمگیری افزایش می‌دهد.

فرایند موفقیت‌آمیز مقاوم‌سازی در برابر حریق، تنها به انتخاب محصول مناسب محدود نمی‌شود. این فرآیند یک چرخه جامع است که از تحلیل دقیق پروژه و تعیین زمان مقاومت بر اساس مبحث سوم مقررات ملی ساختمان آغاز شده، به محاسبه دقیق ضخامت بر اساس ضریب مقطع (P/A Ratio) و جداول فنی محصول ادامه می‌یابد، و در نهایت با اجرای صحیح، کنترل کیفیت، و برنامه‌ریزی برای نگهداری و بازرسی‌های دوره‌ای تکمیل می‌گردد. هر یک از این مراحل، به اندازه دیگری اهمیت دارد و عدم رعایت هر یک می‌تواند به شکست کل سیستم منجر شود.

این گزارش تأکید دارد که تصمیم‌گیری در خصوص پوشش‌های ضد حریق باید بر اساس اطلاعات فنی معتبر و با مشورت با متخصصین این حوزه صورت گیرد. یک مهندس یا پیمانکار مسئول نمی‌تواند بدون دسترسی به دیتاشیت‌های فنی محصول وندورلیست شده و همکاری با مجری دارای صلاحیت، به یک راه‌حل ایمن و مطابق با استاندارد دست یابد. در نهایت، سرمایه‌گذاری در این راهکار نه تنها یک الزام قانونی، بلکه یک تعهد اخلاقی برای حفاظت از جان و مال انسان‌هاست.